Koud, koud Nederland
Blijf op de hoogte en volg Anja
25 Maart 2015 | Bolivia, Cochabamba
Hai allen!
Al zo'n twee maanden terug en het is nog tijd voor een afsluitend reisverslag. Op 24 januari kwam ik terug in Nederland. Een aantal mensen hadden het gered om door de sneeuw toch op Schiphol te komen. M'n ouders waren nog niet aanwezig en m'n broer en vriendin hadden er onderweg voor gezorgd dat er een nieuwe auto uitgezocht moest worden... Oh oh koud Nederland.
Gelukkig voor hen waren mijn koffers vertraagd. Na meer dan een half uur wachten waren ze er gelukkig en nam ik afscheid van andere Nederlanders die vanuit Zuid-Amerika kwamen. Met mijn koffer, backpack en eastpackje liep ik door de deur waar allerlei lieve mensen op me stonden te wachten.
Na een lekkere tosti op te hebben begonnen we aan de weg naar het niets veranderde Vriezenveen. Daar aangekomen stonden een oranje huis en een sneeuwpop op me te wachten. Gelijk uit de auto gesprongen en begonnen aan een sneeuwballengevecht. 's middags genoten van een echte douche en eindelijk KROKETTEN gegeten! Daarna begon m'n welkom-thuis-borrel. Heel leuk om alle familie en vrienden weer te zien. Snel begon de vermoeidheid toe te slaan dus mocht ik een lekkere nacht slapen in m'n eigen bed.
Na mijn terugkomst is alles snel gegaan, zo snel dat ik er nog niet eens aan toe ben gekomen om een reisverslag te schrijven. Ik heb de eerste weken niets gedaan, omdat ik totaal niet kon wennen aan het Nederlandse leven. In maart ben ik begonnen met een stage bij vluchtelingenwerk, dus toch nog een beetje internationaal. Het is erg uitdagend en ik merk steeds meer dat ik weer in een nederlands ritme begin te komen (al beginnen mijn dagen pas om 10 uur ;) ). Toch mis ik mijn buitenlandse avontuur enorm. Ik mis de openheid van mensen, de cultuur, de vrijheid, het weer en het gevoel dat ik iets goeds doe voor de mensen die de hulp echt nodig hebben. Gelukkig merk ik hier ook steeds meer dat ik iets kan betekenen voor de mensen, dat is wat ik in het begin erg miste.
Het enige dat me nog rest, is iedereen te bedanken voor de steun en het vertrouwen in me. En om mensen te bedanken die hebben getwijfeld en dachten dat ik het niet zou kunnen. Vooral die laatste groep heeft er voor gezorgd dat ik het makkelijk heb kunnen volhouden. Het was een top-tijd, en ik zal zeker nog eens terug gaan. Voor nu staat op het programma om mijn derde jaar af te ronden en volgend jaar af te studeren. Voor daarna plan ik om opnieuw een verre reis te maken, ook opnieuw naar Zuid-Amerika.
"Life begins at the end of your comfortzone"
Heel veel liefs,
Hasta luego,
Anja
Al zo'n twee maanden terug en het is nog tijd voor een afsluitend reisverslag. Op 24 januari kwam ik terug in Nederland. Een aantal mensen hadden het gered om door de sneeuw toch op Schiphol te komen. M'n ouders waren nog niet aanwezig en m'n broer en vriendin hadden er onderweg voor gezorgd dat er een nieuwe auto uitgezocht moest worden... Oh oh koud Nederland.
Gelukkig voor hen waren mijn koffers vertraagd. Na meer dan een half uur wachten waren ze er gelukkig en nam ik afscheid van andere Nederlanders die vanuit Zuid-Amerika kwamen. Met mijn koffer, backpack en eastpackje liep ik door de deur waar allerlei lieve mensen op me stonden te wachten.
Na een lekkere tosti op te hebben begonnen we aan de weg naar het niets veranderde Vriezenveen. Daar aangekomen stonden een oranje huis en een sneeuwpop op me te wachten. Gelijk uit de auto gesprongen en begonnen aan een sneeuwballengevecht. 's middags genoten van een echte douche en eindelijk KROKETTEN gegeten! Daarna begon m'n welkom-thuis-borrel. Heel leuk om alle familie en vrienden weer te zien. Snel begon de vermoeidheid toe te slaan dus mocht ik een lekkere nacht slapen in m'n eigen bed.
Na mijn terugkomst is alles snel gegaan, zo snel dat ik er nog niet eens aan toe ben gekomen om een reisverslag te schrijven. Ik heb de eerste weken niets gedaan, omdat ik totaal niet kon wennen aan het Nederlandse leven. In maart ben ik begonnen met een stage bij vluchtelingenwerk, dus toch nog een beetje internationaal. Het is erg uitdagend en ik merk steeds meer dat ik weer in een nederlands ritme begin te komen (al beginnen mijn dagen pas om 10 uur ;) ). Toch mis ik mijn buitenlandse avontuur enorm. Ik mis de openheid van mensen, de cultuur, de vrijheid, het weer en het gevoel dat ik iets goeds doe voor de mensen die de hulp echt nodig hebben. Gelukkig merk ik hier ook steeds meer dat ik iets kan betekenen voor de mensen, dat is wat ik in het begin erg miste.
Het enige dat me nog rest, is iedereen te bedanken voor de steun en het vertrouwen in me. En om mensen te bedanken die hebben getwijfeld en dachten dat ik het niet zou kunnen. Vooral die laatste groep heeft er voor gezorgd dat ik het makkelijk heb kunnen volhouden. Het was een top-tijd, en ik zal zeker nog eens terug gaan. Voor nu staat op het programma om mijn derde jaar af te ronden en volgend jaar af te studeren. Voor daarna plan ik om opnieuw een verre reis te maken, ook opnieuw naar Zuid-Amerika.
"Life begins at the end of your comfortzone"
Heel veel liefs,
Hasta luego,
Anja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
