Bienvenida a tu nueva casa!

Hola, Buenas noches Hollanda, Buenos tardes Bolivia! Gisteren om 18.15 Nederlandse tijd vertrok mijn vlucht naar Madrid, waar ik alle ruimte had omdat de stoel naast me leeg was. Na op Amsterdam een kleine vertraging opgelopen te hebben kwam de vlucht met een klein beetje vertraging aan. Nog steeds had ik 3 uur overstaptijd dus ik besloot om iets te gaan eten op Airport Madrid. Tot mijn grote verbazing is er bijna niets meer open na 21.00. Gelukkig voor mij is vlakbij de gate waar ik moet boarden nog een burger king en zo heb ik toch nog mijn -voedzame- avondeten. Terwijl ik zit te eten lees ik een aantal stukjes in het boekje waarin iedereen op het afscheidsfeest heeft geschreven. Supergaaf om te lezen, maar ik merk dat ik er toch nog iets te emotioneel bij word, dus boekje weg en muziekje aan! Na ruim drie uur wachten begint het boarden op vliegveld madrid meer dan een half uur te laat waardoor ook deze vlucht later vertrekt. Er is iets niet goed gegaan met de vliegtickets waardoor iedereen op het laatste moment nog een andere stoel aangewezen krijgt. Ik krijg er een met iets minder beenruimte, maar doordat de stoel naast mij leeg is ga ik een heerlijke vlucht tegemoet. Na elf uur vliegen (waarvan 5 uur slaap, 3 uur wolf of wallstreet en een uurtje modern family), arriveer ik in Bolivia. Hier heb ik sneller dan verwacht mijn koffer en ik moet opnieuw 3 uur wachten voor de volgende vlucht. De inlandse vlucht van Santa Cruz naar Cochabamba zal 45 minuten duren, in een vliegtuig met daarin 48 stoelen, waarvan 47 bezet (want ook op deze vlucht zat er niemand naast me). Eenmaal aangekomen op het vliegveld in Cochabamba ontmoet ik Laurie, de contactpersoon van de organisatie. Ze brengt me naar mijn gastgezin en vertelt onderweg een aantal dingetjes. Bij het gastgezin aangekomen word ik liefdevol ontvangen door madre, moeder. Vader Theodore (voor mij: Theo) ontmoet ik later op de dag. De zoon is mijn houvast omdat hij redelijk engels spreekt, en de hele dag thuis is. De drie dochters (studerend en werkend) heb ik bij de lunch gezien en zal ik straks bij het avondeten weer zien.

Na slechts 5 uurtjes slaap in het vliegtuig, heb ik vandaag nog niet geslapen. Ik ben niet heel moe, maar vooral energieloos. Gelukkig heeft Laurie me vanmiddag verteld dat dit komt door de hoogte, en nog zo'n 6-8 weken kan duren. Niks om zorgen over te maken dus. Nadat Laurie me alleen bij het gastgezin achterliet had ik het even moeilijk. Ik vroeg mezelf af waar ik in vredesnaam aan begonnen was en waarom ik niet gewoon in Vriezenveen aan de keukentafel zat. Een halfuurtje later zat ik aan de keukentafel in Cochabamba, en besefte ik weer waarom ik hier ben. Morgen heb ik nog een dagje vrij om bij te komen. Vrijdag zal ik het project bezoeken waar ik aan de slag zal gaan, en zal Laurie me de stad verder laten zien!

Buenossss