Salar, clausura &plannen
Blijf op de hoogte en volg Anja
05 December 2014 | Bolivia, Cochabamba
Mijn laatste verslag is toch alweer bijna 2 maanden geleden, dus is het tijd voor een update!
In mijn vorige verslag vertelde ik dat de trip naar de Salar op de planning stond, en hoe gaaf was dat!
Vrijdag 17 oktober 2014
De reis begint! 's ochtends vroeg gaat het al flink mis. Normaal gesproken zou ik er ongeveer 25 minuten over doen naar de busterminal. Nu duurt ruim een uur. Na een trufi met een lekke band, een met een overhitte motor en een die een andere route neemt om te tanken, neem ik uiteindelijk voor een euro een taxi naar de busterminal. We boeken de eerste bus die we kunnen nemen en vertrekken naar oruro. Daaraangekomen gaan we lunchen, en nemen we de trein die ons naar uyuni brengt. Leuk om te vermelden, een van de films die wordt getoond in de trein, is andré rieu in Maastricht ;). Aangekomen in Uyuni worden we van het station gehaald door onze gids en zijn vrouw, en naar een hostel gebracht. We zijn veilig en op tijd aangekomen, en we besluiten om een goede nachtrust te pakken en te gaan slapen.
Zaterdag 18 oktober 2014
This is it! Eerste échte dag naar de salar. We beginnen bij de oude treinen. Dit is de eerste trein ooit in Bolivia. Supervet om te zien, en helemaal met de eindeloze (zand)vlakte die het uitzicht vormt. Hierna stappen we in de auto en vervolgen de trip naar de Salar. Wat gaaaaaaf! De eerste stappen op zout. Onvoorstelbaar dat dit hele gebied enkel en alleen uit zout bestaat, ontstaan door een groot meer dat is opgedroogd. Na heel veel foto's te hebben genomen is het tijd voor een lunch, in een zouthotel. Dit hotel is illegaal gebouwd op de zoutvlakte, waardoor het niet is toegestaan om hier te overnachten, wel is het zonde om het hotel niet te gebruiken. Hierdoor is het toegestaan om er te lunchen. Na de lunch rijden we opnieuw heel wat kilometers over het zout. Om vervolgens nog een fotosessie in te plannen. Uiteindelijk komen we aan bij een klein dorpje waar we die nacht in een zouthotel overnachten. 's avonds genieten we nog even van de zonsondergang op de zoutvlakte. Na het avondeten zoeken we ons bed op, want om 4.00 gaat de wekker.
Zondag 19 oktober 2014
De dag van de waarheid. Om 4 uur gaat de wekker. Het is tijd om een vulkaan te beklimmen. Mensen die hoorden dat ik een "dutchie" ben en dat ik nog nooit een berg heb beklommen in m'n leven (holterberg niet meegeteld) verklaren me voor gek. Maar ik ben vastbesloten om dit te doen, ook al doe ik er 3 keer zo lang over als de rest. Dat blijkt mee te vallen, slechts 1.5 keer zo lang. Nadat ik links en rechts ben ingehaald door mensen met een leeftijd van 50+, en ik meerdere keren heb gedacht dat ik doodging en terug wilde, kom ik uiteindelijk na een wandeling van zo'n 5 uur op de top aan. Boven aangekomen laat ik me neervallen en krijg ik van iedereen applaus, aangezien niemand had verwacht dat ik het zou halen. Daarna moest ik helaas ook nog weer naar beneden, dit viel me ook enorm zwaar. Maar ik heb het gered, wat een overwinning! En de volgende dagen had ik overal pijn, behalve in mijn enkels, en dat is toch ook een behoorlijke overwinning.
Na het beklimmen van de vulkaan staat ons een lunch te wachten. Waar alle andere groepen hun tour al lang hebben vervolgd, heb ik mijn groep een klein beetje opgehouden. Maar niemand die het erg vind, iedereen is trots dat ik het toch heb gedaan. Die middag vertrekken we weer, en rijden wel langs een eiland op de zoutvlakte, waar cactussen staan zo groot als bomen. Bijzonder om te zien, dat zeker, maar na het beklimmen van een vulkaan toch niet heel spectaculair. Hierna rijden we naar een klein plaatsje waar opnieuw een zouthotel (en een heerlijke, welverdiende warme douche) op ons wachten. Ik ben KAPOT, dus tijd voor een goede nachtrust!
Maandag 20 oktober 2014
We vervolgen onze trip. gisteren waren de laatste kilometers op de zoutvlakte en vandaag gaan we door naar het nationaal park. Een flink stuk rijden, waarbij we een stukje over de dakarroute rijden, wilde struisvogels zien en uitgelegd krijgen hoe cocaine nou precies gemaakt wordt. Aangekomen bij het park kan ik goed merken dat die vulkaan beklimmen niet heel verstandig was. Ik voel me ziek, echt ziek. Maar natuurlijk wil ik niets missen, dus op mijn eigen tempo loop ik langs Laguna Colorado, erg gaaf om te zien natuurlijk! En alle flamingo's die we al hadden gezien op de weg hiernaartoe, het voelt even alsof ik in een film leef. Ik ben blij dat dit een rustige dag is, met veel uren in de auto. Hierdoor komen we al snel aan bij ons hostelletje, waar ik besluit even uit te rusten en wat medicijnen in te nemen. Gelukkig helpt het al snel en zit ik 's avonds gewoon aan het avondeten. Lasagne. Ik maar denken dat die vulkaan een grote overwinning was, maar het eten van lasagne is misschien nog wel een grotere overwinning. En ook deze overwin ik, al vind ik het nog steeds niet lekker.
Dinsdag 21 oktober 2014
We vertrekken vroeg, maar net iets later dan de andere groepen. Onze gids kiest hiervoor zodat we niet overal andere toeristen tegenkomen, maar rust hebben. En wat een goede keuze is dit. We zijn alleen bij de geisers, die op dat moment heel actief zijn (dit betekent dat de andere groepen dit niet actief hebben gezien). We zijn alleen bij het 'groene meer', bij het 'mysterische meer' en bij de andere bijzondere plekken die we die dag nog zien. Daarna is het tijd om in de Jeep te stappen en onze lange weg terug naar Uyuni te vervolgen. Hier nemen we afscheid van onze TOP-GIDS! Want dat was het zeker. We stappen in de bus terug. Zo'n 12 keer tijdens deze busrit zeggen we tegen elkaar dat ons einde is gekomen. De bus heeft veel problemen, komt sommige bergen niet op waardoor we ineens stilstaan, het is noodweer en het lawaai is oorverdovend. Maar gelukkig komen we heelhuids aan in Cochabamba, zo'n 4 uur later dan gepland. Ik ben blij dat ik ook de woensdag heb vrijgenomen en lekker m'n bed in kan!
Dit was de trip naar de Salar, 'kort' verteld. In de weken na de Salar heb ik vooral veel gewerkt, en is er eigenlijk weinig bijzonders gebeurd. Vorige week donderdag 27 november was de officiële sluiting van de school (clausura 2014). Dit betekent dat het grootste deel van mijn stage erop zit, en ik in de ochtenden niet meer hoef te werken. Mijn bezigheden in de ochtenden zijn nu vooral het afronden van dingen voor school. Daarnaast heb ik in de middagen nog wel stage. Mijn plannen op dit moment zijn om volgend weekend te vertrekken naar Sucre&Potosi. Misschien ga ik daarna ineens door naar La Paz, om vanaf hier door te reizen naar de Copacabana en Het titicacameer. Mocht ik dit niet ineens doen, dan is het mijn plan om dit begin januari te doen. Daarnaast zal ik in januari nog +- 2 weken werken. Mijn verjaardag is mijn laatste dag stage, en mijn laatste dag in Cochabamba. Hierna zal ik nog naar Santa Cruz gaan, en vanaf hier zal ook mijn vliegtuig naar Nederland vertrekken.
Nog slechts 49 dagen resteren me hier. Hoe snel kan de tijd gaan....
Groetjes vanuit 35 graden en in een korte broek!
Hasta Pronto xxxxxx
Ps. Voor degenen die geen facebook hebben, en toch een hele gave documentaire willen zien over straatkinderen in Bolivia, check even deze link: https://www.youtube.com/watch?v=2E4Z5dCghQA
In mijn vorige verslag vertelde ik dat de trip naar de Salar op de planning stond, en hoe gaaf was dat!
Vrijdag 17 oktober 2014
De reis begint! 's ochtends vroeg gaat het al flink mis. Normaal gesproken zou ik er ongeveer 25 minuten over doen naar de busterminal. Nu duurt ruim een uur. Na een trufi met een lekke band, een met een overhitte motor en een die een andere route neemt om te tanken, neem ik uiteindelijk voor een euro een taxi naar de busterminal. We boeken de eerste bus die we kunnen nemen en vertrekken naar oruro. Daaraangekomen gaan we lunchen, en nemen we de trein die ons naar uyuni brengt. Leuk om te vermelden, een van de films die wordt getoond in de trein, is andré rieu in Maastricht ;). Aangekomen in Uyuni worden we van het station gehaald door onze gids en zijn vrouw, en naar een hostel gebracht. We zijn veilig en op tijd aangekomen, en we besluiten om een goede nachtrust te pakken en te gaan slapen.
Zaterdag 18 oktober 2014
This is it! Eerste échte dag naar de salar. We beginnen bij de oude treinen. Dit is de eerste trein ooit in Bolivia. Supervet om te zien, en helemaal met de eindeloze (zand)vlakte die het uitzicht vormt. Hierna stappen we in de auto en vervolgen de trip naar de Salar. Wat gaaaaaaf! De eerste stappen op zout. Onvoorstelbaar dat dit hele gebied enkel en alleen uit zout bestaat, ontstaan door een groot meer dat is opgedroogd. Na heel veel foto's te hebben genomen is het tijd voor een lunch, in een zouthotel. Dit hotel is illegaal gebouwd op de zoutvlakte, waardoor het niet is toegestaan om hier te overnachten, wel is het zonde om het hotel niet te gebruiken. Hierdoor is het toegestaan om er te lunchen. Na de lunch rijden we opnieuw heel wat kilometers over het zout. Om vervolgens nog een fotosessie in te plannen. Uiteindelijk komen we aan bij een klein dorpje waar we die nacht in een zouthotel overnachten. 's avonds genieten we nog even van de zonsondergang op de zoutvlakte. Na het avondeten zoeken we ons bed op, want om 4.00 gaat de wekker.
Zondag 19 oktober 2014
De dag van de waarheid. Om 4 uur gaat de wekker. Het is tijd om een vulkaan te beklimmen. Mensen die hoorden dat ik een "dutchie" ben en dat ik nog nooit een berg heb beklommen in m'n leven (holterberg niet meegeteld) verklaren me voor gek. Maar ik ben vastbesloten om dit te doen, ook al doe ik er 3 keer zo lang over als de rest. Dat blijkt mee te vallen, slechts 1.5 keer zo lang. Nadat ik links en rechts ben ingehaald door mensen met een leeftijd van 50+, en ik meerdere keren heb gedacht dat ik doodging en terug wilde, kom ik uiteindelijk na een wandeling van zo'n 5 uur op de top aan. Boven aangekomen laat ik me neervallen en krijg ik van iedereen applaus, aangezien niemand had verwacht dat ik het zou halen. Daarna moest ik helaas ook nog weer naar beneden, dit viel me ook enorm zwaar. Maar ik heb het gered, wat een overwinning! En de volgende dagen had ik overal pijn, behalve in mijn enkels, en dat is toch ook een behoorlijke overwinning.
Na het beklimmen van de vulkaan staat ons een lunch te wachten. Waar alle andere groepen hun tour al lang hebben vervolgd, heb ik mijn groep een klein beetje opgehouden. Maar niemand die het erg vind, iedereen is trots dat ik het toch heb gedaan. Die middag vertrekken we weer, en rijden wel langs een eiland op de zoutvlakte, waar cactussen staan zo groot als bomen. Bijzonder om te zien, dat zeker, maar na het beklimmen van een vulkaan toch niet heel spectaculair. Hierna rijden we naar een klein plaatsje waar opnieuw een zouthotel (en een heerlijke, welverdiende warme douche) op ons wachten. Ik ben KAPOT, dus tijd voor een goede nachtrust!
Maandag 20 oktober 2014
We vervolgen onze trip. gisteren waren de laatste kilometers op de zoutvlakte en vandaag gaan we door naar het nationaal park. Een flink stuk rijden, waarbij we een stukje over de dakarroute rijden, wilde struisvogels zien en uitgelegd krijgen hoe cocaine nou precies gemaakt wordt. Aangekomen bij het park kan ik goed merken dat die vulkaan beklimmen niet heel verstandig was. Ik voel me ziek, echt ziek. Maar natuurlijk wil ik niets missen, dus op mijn eigen tempo loop ik langs Laguna Colorado, erg gaaf om te zien natuurlijk! En alle flamingo's die we al hadden gezien op de weg hiernaartoe, het voelt even alsof ik in een film leef. Ik ben blij dat dit een rustige dag is, met veel uren in de auto. Hierdoor komen we al snel aan bij ons hostelletje, waar ik besluit even uit te rusten en wat medicijnen in te nemen. Gelukkig helpt het al snel en zit ik 's avonds gewoon aan het avondeten. Lasagne. Ik maar denken dat die vulkaan een grote overwinning was, maar het eten van lasagne is misschien nog wel een grotere overwinning. En ook deze overwin ik, al vind ik het nog steeds niet lekker.
Dinsdag 21 oktober 2014
We vertrekken vroeg, maar net iets later dan de andere groepen. Onze gids kiest hiervoor zodat we niet overal andere toeristen tegenkomen, maar rust hebben. En wat een goede keuze is dit. We zijn alleen bij de geisers, die op dat moment heel actief zijn (dit betekent dat de andere groepen dit niet actief hebben gezien). We zijn alleen bij het 'groene meer', bij het 'mysterische meer' en bij de andere bijzondere plekken die we die dag nog zien. Daarna is het tijd om in de Jeep te stappen en onze lange weg terug naar Uyuni te vervolgen. Hier nemen we afscheid van onze TOP-GIDS! Want dat was het zeker. We stappen in de bus terug. Zo'n 12 keer tijdens deze busrit zeggen we tegen elkaar dat ons einde is gekomen. De bus heeft veel problemen, komt sommige bergen niet op waardoor we ineens stilstaan, het is noodweer en het lawaai is oorverdovend. Maar gelukkig komen we heelhuids aan in Cochabamba, zo'n 4 uur later dan gepland. Ik ben blij dat ik ook de woensdag heb vrijgenomen en lekker m'n bed in kan!
Dit was de trip naar de Salar, 'kort' verteld. In de weken na de Salar heb ik vooral veel gewerkt, en is er eigenlijk weinig bijzonders gebeurd. Vorige week donderdag 27 november was de officiële sluiting van de school (clausura 2014). Dit betekent dat het grootste deel van mijn stage erop zit, en ik in de ochtenden niet meer hoef te werken. Mijn bezigheden in de ochtenden zijn nu vooral het afronden van dingen voor school. Daarnaast heb ik in de middagen nog wel stage. Mijn plannen op dit moment zijn om volgend weekend te vertrekken naar Sucre&Potosi. Misschien ga ik daarna ineens door naar La Paz, om vanaf hier door te reizen naar de Copacabana en Het titicacameer. Mocht ik dit niet ineens doen, dan is het mijn plan om dit begin januari te doen. Daarnaast zal ik in januari nog +- 2 weken werken. Mijn verjaardag is mijn laatste dag stage, en mijn laatste dag in Cochabamba. Hierna zal ik nog naar Santa Cruz gaan, en vanaf hier zal ook mijn vliegtuig naar Nederland vertrekken.
Nog slechts 49 dagen resteren me hier. Hoe snel kan de tijd gaan....
Groetjes vanuit 35 graden en in een korte broek!
Hasta Pronto xxxxxx
Ps. Voor degenen die geen facebook hebben, en toch een hele gave documentaire willen zien over straatkinderen in Bolivia, check even deze link: https://www.youtube.com/watch?v=2E4Z5dCghQA
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
